Δυο απ' τις πολλές, τις πάρα πολλές. Που αν κάτσω να τις βάλω όλες σε σειρά, να τις επεξεργαστώ, να τις διορθώσω, να τις ξανασκεφτώ, να τις επικαιροποιήσω, ε τότε δε θα αναρτήσω τίποτα ποτέ!
Ο Τόλκιν ήταν πολύ μπροστά
Ζούμε σε εποχή σφόδρα μη κανονική, κι ένα χαρακτηριστικό γνώρισμα τέτοιων εποχών είναι ότι άνθρωποι που εμπιστευόμασταν μας απογοητεύουν και αναδεικνύονται άλλοι, πολλές φορές από τα πιο απίθανα μέρη, που δεν τους γνωρίζαμε καν, ή μας εντυπωσιάζουν άλλοι που δεν τους εκτιμούσαμε. Για τους πρώτους είναι στενάχωρο να γράψεις· γιατί όταν το κάνεις, ξαναζείς την απογοήτευση. Είναι όπως αυτό που λέμε καμιά φορά να τα πω να τα βγάλω από μέσα μου. Εμ δε θα βγούνε όμως από μέσα σου επειδή θα τα πεις! Ίσα ίσα, θα ξαναφουντώσουν, θα τα ξαναζήσεις, και από πάνω θα τα βάλεις και "μέσα" στο συνομιλητή σου - θα του φερθείς, στην ουσία, σα να ήταν σκουπιδοτενεκές...
Τους δεύτερους, λοιπόν!
Μετά την πρωταπριλιάτικη απόφαση της ΔΥΣ σύμφωνα με την οποία, μεταξύ άλλων, άλαλα τα χείλη των κληρικών - η οποία, ειρήσθω εν παρόδω, φαίνεται να εφαρμόζεται πολύ επιλεκτικά, να αποκλείονται πολύ συγκεκριμένοι και να έχουν κανονικό, διαδικτυακό κυρίως, βήμα οι υπόλοιποι - έπεσε στην αντίληψή μου αυτό εδώ το άρθρο. Κάνε ένα κόπο, καλό είναι και σύντομο. Το εντυπωσιακό είναι ότι το μέσο στο οποίο δημοσιεύεται είναι μια αθλητική εφημερίδα - εξ' ου και τα πιο απίθανα μέρη που έγραψα παραπάνω! Έξυσα λίγο τη μνήμη μου και διαπίστωσα ότι είναι η ίδια που πριν μερικούς μήνες είχε το παρακάτω εξώφυλλο, για το οποίο βεβαίως είχε ακούσει τα γνωστά εξ' αμάξης.
Ο ίδιος αρθρογράφος πιο πρόσφατα έγραψε αυτό, που νομίζω εκφράζει σκέψεις και προβληματισμούς αρκετών, που κάποτε διστάζουμε και να τις γράψουμε, μη μας πουν, δεν ξέρω, συνωμοσιολόγους, ή απλά σκεφτόμαστε ότι δεν αξίζει τον κόπο. Ποιος θα το δει, ποιος θα το διαβάσει, ποιος θα καταλάβει! Αλλά αφού τον κόπο τον έκανε άλλος, καλά έκανε!
...Οι ζωές μας, όσο και ασφαλείς να είναι με την (οπωσδήποτε σπουδαία και σημαντική) συμβολή της επιστήμης, δεν αξίζουν τίποτε αν στερούνται ελευθερίας. Πρέπει να διαφυλάξουμε ως κόρες οφθαλμών και τη ζωή και την ελευθερία μας, με την ίδια προσοχή.
Κανένα είδος προπαγάνδας δεν πρέπει να μας "εκπαιδεύσει" ή να μας συνηθίσει, να βάζουμε στη ζυγαριά, τη μία υπέρτατη αξία εις βάρος της άλλης...
Ας κάνει ο καθένας τις δικές του σκέψεις περί των ανωτέρω ή και περί των υπολοίπων του άρθρου. Εγώ να πω ότι, πέρα από το γνωστό ελευθερία ή θάνατος, η αξία της ζωής έχει αντιπαρατεθεί με άλλες αξίες όπως η αρετή ή η εντιμότητα ήδη από τον καιρό του Ομήρου. Τιη ολοφύρεαι ούτως; Κάτθανε και Πάτροκλος.
Περί ασφάλειας και ελευθερίας, δε, έχω συναντήσει μια πολύ παραστατική εικόνα "εκκρεμούς", νομίζω είναι του Μπάουμαν απ' αυτό εδώ. Σύμφωνα μ' αυτή την εικόνα, δεν μπορούμε να τα έχουμε και τα δύο στο μέγιστο βαθμό. Αν έχουμε το ένα στο μέγιστο βαθμό, θα στερηθούμε το άλλο στο μέγιστο βαθμό. Συνήθως έχουμε λίγο ή πολύ από το ένα και πολύ ή λίγο από το άλλο, η δε εικόνα του "εκκρεμούς" δεικνύει πώς μεταβάλλονται οι επιλογές των κοινωνιών: πολύ ασφάλεια και ασφυκτιούμε από την ανελευθερία, ξεσηκωνόμαστε, ελευθερωνόμαστε, απειλούμαστε όμως κιόλας - και μετά ευχαρίστως αποδεχόμαστε περιορισμό της ελευθερίας μας με αντάλλαγμα λίγη περισσότερη ασφάλεια. Η ασφάλεια στην περίπτωση αυτού του σχήματος αναφέρεται σε ασφάλεια από τρομοκρατικά χτυπήματα ή κοινή εγκληματικότητα, αλλά θα έβρισκε εφαρμογή και ως προς τα σημερινά μας.
Και φυσικά, όλα αυτά δεν έχουν καμία απολύτως σημασία, από τη στιγμή που ως κοινή γνώμη θα θέλουμε απλώς αυτό που θέλουν να θέλουμε τα στρατευμένα μικρόφωνα και τα στρατευμένα πληκτρολόγια. Με την τρομακτική πρόοδο που έχουν κάνει οι νέες τεχνολογίες χειραγώγησης, απλά θα πω ότι αισθάνομαι ανακούφιση που πριν χρόνια διαχώρισα τη θέση μου. Μάλλον σήμερα θα ήθελα να φουντάρω με πέτρα δεμένη στο λαιμό μου αν δεν το είχα κάνει, αν είχα χρησιμοποιήσει την όποια ευφυΐα μου για να αποβλακώνονται όλοι οι υπόλοιποι...
Πάμε στη γειτονική Βουλγαρία! Πρωθυπουργός της χώρας είναι ο κύριος Μπόικο Μπορίσωφ, ένας τύπος που δε φαίνεται και ιδιαίτερα σοβαρός, μέχρι πριν λίγα χρόνια ερασιτέχνης ποδοσφαιριστής και ενώ ήταν εν ενεργεία πρωθυπουργός σε προηγούμενη θητεία, και με εμφάνιση που παραπέμπει στο οργανωμένο έγκλημα. Αν δεις στο άρθρο στη wikipedia το βίο και την πολιτεία του, δεν τον λες και "ευσεβή" ή "άνθρωπο της Εκκλησίας", αν σημαίνουν κάτι αυτοί οι όροι. Ένας κανονικός βαλκάνιος πολιτικός φαίνεται!
Στις ελληνικές ιστοσελίδες δεν έφτασε καθόλου, ούτε καν στις περισσότερες εκκλησιαστικές, αλλά στις 30 Μαρτίου ο κύριος Μπορίσωφ δήλωσε ότι μπορεί να χρειαστεί να κλείσει τα πάντα, αλλά του είναι αδύνατο να κλείσει τους Ορθόδοξους ναούς. Φαίνεται πως αυτό ακριβώς ισχύει ακόμα και απόψε, λίγες ώρες πριν γράψω αυτό το κείμενο. Σε άλλη μετάφραση δηλώσεών του στα ελληνικά που συνάντησα και δεν μπορώ να βρω τώρα, είπε ότι δεν μπορεί να κλείσει τους ναούς, γιατί από τον κορωνοϊό θα μας σώσει ο ίδιος ο Κύριος.
Εξυπακούεται ότι ούτε η ίδια η Εκκλησία της Βουλγαρίας θα τους έκλεινε με δική της πρωτοβουλία. Το μόνο, ίσως, αξιοσημείωτο σε μια πρόσφατη εγκύκλιο που θυμάμαι να βρήκα σε ελληνική μετάφραση είναι μια "αυστηροποίηση" της ποιμαντικής πρακτικής σχετικά με τη συμμετοχή στη Θεία Ευχαριστία. Οι ιερείς να μεταλαμβάνουν μόνο ενορίτες τους που τους έχουν πριν εξομολογήσει, ή κάτι τέτοιο. Ίσως αυτό να πηγαίνει αντίθετα προς τη συνήθη κατεύθυνση των τελευταίων δεκαετιών, ίσως κάπου κάπου να ξεβολεύει, ίσως και κατά περίπτωση να ξεβολεύει αδικαιολόγητα θα μπορούσε να πει κανείς, αλλά όταν από αλλού διαβάζεις κάτι τέτοια, μήπως και χρειάζεται λίγο τέτοιο ξεβόλεμα για να μην ξεφύγουμε, κι αυτό ανεξαρτήτως κορωνοϊού. Έχω ακούσει, πάντως, καλά λόγια για το παραδοσιακό φρόνημα της παρούσας γενιάς των βουλγάρων ιεραρχών και μάλλον τα παραπάνω το επιβεβαιώνουν. Πολλά αλλάζουν από μέρα σε μέρα, αλλά εύχομαι οι απόγονοι του Ασπαρούχ και του Τερβέλ να γιορτάσουν και για μας, που χάρη στην υπευθυνότητα και την κοινωνική ευαισθησία μας έχουμε πιο σοβαρά πράγματα να κάνουμε από το να υμνούμε το Νικητή του Θανάτου. Έτσι μας είπαν, άλλωστε, οι ιστοσελίδες, αλλά και οι δεσποτάδες.
Η Βουλγαρία δεν είναι και κράτος χωρίς εξαρτήσεις. Είναι στο ΝΑΤΟ, είναι στην ΕΕ, έχει πολυπληθή τουρκική μειονότητα (10% ή κάπου τόσο), της οποίας οι βουλευτές ελέγχουν συχνά τις κυβερνήσεις συνεργασίας, μήπως και την παρούσα. Γι' αυτό, άλλωστε - ή και γι' αυτό, άλλωστε, δεν λαμβάνουμε και ιδιαίτερη υποστήριξη από τη Βουλγαρία σε διεθνή φόρα όποτε έχουμε θέματα με την Τουρκία (δηλαδή καθημερινά). Θα πρέπει να έχει επισήμως δηλωμένη αθεΐα αρκετά μεγαλύτερη από τη δική μας, λόγω κομμουνιστικού παρελθόντος. Ετήσιο αριθμό εκτρώσεων συγκρίσιμο με το δικό μας και δημογραφικό πρόβλημα δυο κλικ χειρότερο από το δικό μας. Ούτε και νομίζω η Εκκλησία της Βουλγαρίας να έχει με το κράτος τη θεσμική σύνδεση που έχει η δική μας με το δικό μας κράτος. Ίσως γι' αυτό ακριβώς να βρέθηκαν κάποιοι παραδοσιακοί κληρικοί σε θέσεις ιεραρχών, ίσως γι' αυτό ακριβώς έχει τη δυνατότητα να αρθρώνει φωνή χριστιανικής εκκλησίας και όχι κρατικού φορέα. Αλλά αυτό είναι τεράστια συζήτηση για άλλοτε. Πάντως, ως προς τα παρόντα - καμία απ' αυτές τις εξαρτήσεις και κοινωνικές συνθήκες δεν εμπόδισαν τον πρωθυπουργό τους να πάρει τη στάση που πήρε.
Είναι κάπου 25 μέρες που η Θεία Λατρεία και η Μυστηριακή Ζωή στον τόπο μας είναι εκτός νόμου - εκτός από κάποιες ελιτ-ουργίες με τη συμμετοχή ενός δεσπότη, ενός προβεβλημένου ψάλτη και ενός φωτογράφου. Το ίδιο διάστημα, η Εκκλησία της Βουλγαρίας ιερουργεί κανονικά, φαντάζομαι με τα σχετικά μέτρα της εποχής μας, αποστάσεις, απολυμάνσεις κλπ, και φαντάζομαι με αρκετά μειωμένο εκκλησίασμα λόγω φόβου, όπως άλλωστε ήταν και το δικό μας μέχρι τη Β' Κυριακή των Νηστειών που ίσχυε η θρησκευτική ελευθερία. Ευλόγως θα περίμενε κανείς ότι όλη αυτή η ανευθυνότητα των Βουλγάρων θα είχε τινάξει στα ύψη τα κρούσματα κορωνοϊού και θα είχε οδηγήσει σε εκατόμβες νεκρών. Πολλώ μάλλον που δεν διαθέτουν και τους κορυφαίους των κορυφαίων επιστημόνων που έχουμε εμείς.
Σύμφωνα με τα τελευταία επίσημα στοιχεία:
Ελλάδα 1955 κρούσματα, 87 νεκροί
Βουλγαρία 618 κρούσματα, 24 νεκροί
Είναι λογικό να έχουμε εμείς περισσότερους, γιατί μάλλον ταξιδεύουμε περισσότερο και γιατί είμαστε πιο κοντά στην Ιταλία (αν παίζει ρόλο σε έναν κόσμο που τα ταξίδια γίνονται με αεροπλάνο, τέλος πάντων) και γιατί έχουμε και κατά λίγα εκατομμύρια μεγαλύτερο πληθυσμό.
Αυτά, κι ο καθένας ας σκεφτεί ό,τι θέλει για όποιον θέλει. Οι αριθμοί αλλάζουν, βέβαια - αυξάνονται, για την ακρίβεια, δυστυχώς.
Τελευταίες μέρες εκδηλώθηκε και ο γνωστός ΚΥΡ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου