Η λύση του Τσιπριακού, ή who's afraid of the big bad Tsipras.
Μερικά προκαταρκτικά...
Περί οικονομίας, ευρωζώνης, δραχμής κλπ. Έγραψα πριν δυο μήνες εδώ, ότι θα φύγουμε από την ευρωζώνη με τη μία ή την άλλη διαδικασία (εμείς ή/και ίσως και άλλοι) όταν τα κέρδη (ή, ο περιορισμός των ζημιών) από την παραμονή μας θα είναι λιγότερα από τα χρήματα που μας δίνουν για να κρατηθούμε μέσα. Τι κέρδη έχουν από την παραμονή μας, τα έχουν πει πολλοί, τόσο λογικοφανείς όσο και συνομωσιολόγοι. Κρατιέται το ευρώ χαμηλά και αυτό βοηθά τις εξαγωγές των μεγάλων, προς τον υπόλοιπο κόσμο. Επίσης η δική μας παραγωγή δεν αντέχει, συνήθως, στο διμέτωπο ανταγωνισμό χωρίς εργαλεία προστασίας, οπότε ξοδεύουμε τα δανεικά που παίρνουμε για εισαγωγές από τους μεγάλους προϊόντων που δεν μπορούμε να παράγουμε ανταγωνιστικά. Το κυριότερο, οι ζημιές από πιθανή έξοδό μας θα είναι μεγάλες πανευρωπαϊκώς. Και άλλα πολλά έχουν λεχθεί.
Εξακολουθώ να έχω την άποψη αυτή. Επομένως, για να πω ότι οι οικονομικές εξαγγελίες του ΣΥΡΙΖΑ περί καταγγελίας του μνημονίου κλπ, αν πραγματοποιηθούν, θα μας οδηγήσουν εκτός ευρώ θα έπρεπε να έχω νούμερα - και δεν έχω. Τα έχει ο ΣΥΡΙΖΑ; Να τον πιστεύουμε όταν καθησυχάζει ότι δε θα βγούμε; Έχουν νούμερα οι αντίπαλοί του, που λένε ότι θα βγούμε; Είναι αυτοί αξιόπιστοι ή μας δουλεύουνε; Η απάντηση σε όλες τις ερωτήσεις αυτές είναι "δεν έχω ιδέα".
Η άλλη μομφή που ακούγεται έντονα μέσα στην όλη τσιπροφοβία των ημερών είναι ότι ο κύριος Τσίπρας είναι "νέος Ανδρέας". Δηλαδή, υπόσχεται και ψεύδεται ("έξω απ' το ΝΑΤΟ και την ΕΟΚ"), ούτε το μνημόνιο θα καταγγείλει, ούτε τίποτα απ' όσα λέει δεν θα κάνει. Δύο κουβέντες επ' αυτού.
Κατ' αρχήν, το "φαινόμενο Ανδρέας", και, κατ' επέκταση, το "φαινόμενο ΠΑΣΟΚ", και, κατ' επέκταση, το "φαινόμενο μεταπολιτευτικό πολιτεύεσθαι", στηρίχθηκε στη ροή άφθονου δανεικού χρήματος, που χρησιμοποιήθηκε για να εξαγοραστούν συνειδήσεις, να κλείσουν στόματα, να θολώσουν μνήμες. Εάν ισχύει αυτό που φαίνεται, δηλαδή χρήμα έξω για την Ελλάδα δεν περισσεύει, τότε δε βλέπω πώς θα μπορούσε να χτιστεί νέος Ανδρέας. Εκτός εάν βρεθούν για τον κύριο Τσίπρα κάποιοι πάτρονες που δεν μπορούμε να ξέρουμε. Τούτο δω το πρόσφατο άρθρο ψαρεύει προφανώς στα νερά του αντιαμερικανισμού των Ελλήνων παρουσιάζοντας τον ΣΥΡΙΖΑ ούτε λίγο ούτε πολύ για... επιλογή του αμερικανικού παράγοντα! Είναι όμως στρατευμένο το site, δεν ξέρω σε τι βαθμό είναι να τα πιστεύουμε αυτά - ως παράδειγμα το αναφέρω. Εάν τα πράγματα είναι όπως φαίνονται, τότε επαναλαμβάνω, δεν βλέπω νέο Ανδρέα.
Δεύτερον, θα ήθελα να προσέχουμε λίγο την κριτική που χάφτουμε, όσοι από εμάς προσπαθούμε να είμαστε κάπως σκεπτόμενοι. "Ο Τσίπρας είναι νέος Ανδρέας και θα μας βγάλει απ' το ευρώ". Εάν ο Τσίπρας είναι νέος Ανδρέας, τότε δεν θα καταγγείλει το μνημόνιο, οπότε δεν θα θέσει την παραμονή μας στο ευρώ σε μεγαλύτερο κίνδυνο απ' ότι οποιοσδήποτε άλλος - άρα καταρρέει το βασικό "τους" επιχείρημα γιατί να μην τον ψηφίσουμε. Εάν, αντίθετα, ο Τσίπρας καταγγείλει το μνημόνιο, τότε δεν είναι νέος Ανδρέας και εμείς έχουμε να διαλέξουμε ανάμεσα σε έναν ειλικρινή που θα θέσει σε κίνδυνο τη θέση μας στην ευρωζώνη και σε ένα μάτσο αποδεδειγμένους ψεύτες, που όμως υπόσχονται να παίξουν μπάλα με την Ευρώπη, οπότε συμβατικά σκεπτόμενος κανείς θα έλεγε ότι δεν θέτουν σε τόσο κίνδυνο τη θέση μας στην ευρωζώνη. Αυτά, γιατί είναι απαραίτητο, αλλά και δύσκολο, να έχουμε καθαρό μυαλό μέσα στην επικοινωνιολογική ρύπανση.
Να πω επίσης ότι λέγονται πολλά για τις περιβόητες τις συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν τις έψαξα, αλλά σοβαροί άνθρωποι λένε ότι άμα τις δεις τρομάζεις... εκτός από τον παλιό Συνασπισμό (ΣΥΝ) εγώ μόνο το ΔΗΚΚΙ ξέρω εκ πρώτης όψεως και δε μου προκαλεί τρόμο, αλλά ακατάσχετο γέλωτα. Δεν τις έψαξα, γιατί έχω δύο ουσιαστικούς λόγους για τους οποίους ούτως ή άλλως δεν θα ψηφίσω τον ΣΥΡΙΖΑ. Πρώτον, θεωρώ τον κύριο Τσίπρα προσωπικά υπεύθυνο για πολλά από τα χάλια της παιδείας, μέσω της κατάντιας των καταλήψεων. Όσοι είμαστε εκείνης της γενιάς, θυμόμαστε ότι η κύρια αιτία που τόσο εναντιώθηκε τότε το "μαθητικό κίνημα", προεξάρχοντος του κυρίου Τσίπρα, στο "νόμο Κοντογιαννόπουλου" ήταν η αμφισβήτηση του... "δημοκρατικού δικαιώματος" στο σκασιαρχείο. Μια στάση για την οποία, μάλιστα, φαίνεται να είναι και υπερήφανος...
Δεύτερον, ψηφίζω στη Β' Αθηνών και οι προσεχείς εκλογές γίνονται με τη μέθοδο της λίστας, οπότε δεν έχω δικαίωμα επιλογής υποψηφίου βουλευτή. Δεν θέλω λοιπόν με την ψήφο μου να συμβάλω στην παρουσία του μπαρμπα - Θωμά στο κοινοβούλιο. Πες με ρατσιστή!
Εάν επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ ήταν π.χ. ο Λαοκράτης Βάσσης ή ακόμα - ακόμα από τους ενεργούς πολιτικούς ίσως ο Γιάννης Δραγασάκης, και επιπλέον είχα τη δυνατότητα να επιλέξω με σταυρό προτίμησης για βουλευτή κάποιον πολιτισμένο άνθρωπο... τότε ίσως να έμπαινα στη διαδικασία να δω τις συνιστώσες - και τότε ίσως να τρόμαζα κι εγώ...
Με τις παραπάνω σημειώσεις λοιπόν, θα ήθελα να επικεντρωθώ στα όσα τρομακτικά λέγονται ανεπίσημα για μια πιθανή κυβέρνηση αριστεράς με βάση τον ΣΥΡΙΖΑ, πέρα από τα οικονομικά. Το πρώτο πράγμα που θα πω είναι ότι δε νομίζω η περιβόητη κυβέρνηση της αριστεράς, ή και όποια άλλη κυβέρνηση προκύψει μετά τη Δευτέρα, να κρατήσει πολύ. Δε νομίζω να κάνει πρωτοχρονιά! Γενικώς, νομίζω ότι στα προσεχή χρόνια θα δούμε αρκετές εναλλαγές κυβερνήσεων, εναλλαγές προσώπων ή/και εκλογές. Προσωπική μου εντύπωση είναι αυτή και μπορεί να διαψευσθεί.
Ειδικά στην περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ, αν βγει πρώτο κόμμα, έχουμε τα εξής:
- τρεις συνιστώσες λαλούν και δυο χορεύουν, δηλαδή προβλήματα εσωτερικής συνοχής, καμία σχέση με κόμμα σιδηράς κομμουνιστικής πειθαρχίας, π.χ. σαν το ΑΚΕΛ του κυρίου Χριστόφια στην Κύπρο (απ' όσα μας λένε οι κουμπάροι).
- θα χρειαστεί στήριξη και από αλλού. Δεδομένη η ΔΗΜΑΡ (αν και μακάρι να την στέλναμε εκτός βουλής). Αν από κει και πέρα χρειαστεί και άλλου τη στήριξη ή ανοχή; Αν συνεχίσει ο κύριος Τσίπρας τη σκληρή στάση που τήρησε κατά ΠΑΣΟΚ - ΝΔ στις προηγούμενες διερευνητικές, μένει η περίπτωση ανοχής εκ μέρους των ΑΝΕΛ του κυρίου Καμμένου. Σε κάθε περίπτωση, πέραν των θεμάτων εσωτερικής συνοχής του ίδιου του ΣΥΡΙΖΑ, είναι δεδομένο ότι θα υπάρχουν και θέματα συνοχής της κυβέρνησης.
- ...θα ήλπιζε κανείς ότι ο κύριος Τσίπρας τη Δευτέρα θα έχει συναίσθηση ότι υπό τις παρούσες συνθήκες θα ψηφιστεί από πολλά κομμάτια της κοινωνίας που ιδεολογικά δεν έχουν καμία σχέση με τη "ριζοσπαστική αριστερά" (αν αυτός ο τελευταίος όρος σημαίνει κάτι συγκεκριμένο) και θα πολιτευθεί αναλόγως.
Με αυτά τα δεδομένα, λοιπόν, εγώ δε φοβάμαι ότι η όποια "κυβέρνηση της αριστεράς" ενδεχομένως σχηματιστεί θα πειράξει οποιοδήποτε ευαίσθητο θέμα. Για την ακρίβεια, πιστεύω ότι θα επικεντρωθεί στα οικονομικά και θα βάλει όλα τα άλλα στον πάγο, προκειμένου να μην ανοίξει αχρείαστα μέτωπα.
Ξεκινώντας από τα εθνικά. Κατ' αρχήν, πολλά και αντικρουόμενα σχετικά με τη σχέση έθνους και ΣΥΡΙΖΑ. Οι πιο πολλοί τη θεωρούν από προβληματική έως εχθρική. Η Ρένα Δούρου που προαλείφεται για Υπουργός Εξωτερικών έχει συγκριθεί με τη Ρεπούση ως προς τον εθνομηδενισμό. Δεν έχω ιδέα αν αυτό γίνεται δικαίως ή αδίκως. Πολλά για τις "εθνομηδενιστικές συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ" γράφει τελευταία και ο κύριος Καραμπελιάς στο Άρδην. Έχω γενικά εμπιστοσύνη στα γραπτά του κυρίου Καραμπελιά, αλλά βεβαίως τίποτα δεν διαβάζουμε άκριτα. Η γραμμή Άρδην στις προηγούμενες εκλογές ήταν ΣΥΡΙΖΑ ή ΑΝΕΛ "χωρίς ψευδαισθήσεις" και δεν αποκλείω να υπάρχουν και κάποιες υπερβολές προκειμένου να δικαιολογηθεί η τωρινή αλλαγή, ειδικά στους ίδιους τους συντρόφους του που φαίνεται να επιμένουν στον ΣΥΡΙΖΑ και να αντιδρούν. Από την άλλη, τούτο δω το κείμενο είναι καθησυχαστικό. Αναφέρει μερικές εθνομηδενιστικές συνιστώσες και ένα όνομα όλο κι όλο για επικίνδυνους εθνικά στον ΣΥΡΙΖΑ και επί λέξει "ο ΣΥΝ έχει απείρως διευρυνθεί με συνιστώσες με εθνικές καταβολές". Δεν είναι βέβαια παρά μόνο μία ανάρτηση ιστολογίου, στο οποίο δεν έχω δα και τυφλή εμπιστοσύνη. Ίσως είναι ασφαλές να πει κανείς ότι τρεις λαλούν κα δυο χορεύουν, ή ενδεχομένως ένας λαλεί και πέντε χορεύουν - σε κάθε περίπτωση, και ως προς τα εθνικά συνιστώσες λαλούν και συνιστώσες χορεύουν...
Στα επί μέρους. Κυπριακό. Εδώ και χρόνια οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν κάνουν και τίποτα ως προς το Κυπριακό και δε βλέπω να αλλάζει κάτι αν έχουμε κυβέρνηση της αριστεράς, προς το χειρότερο ή προς το καλύτερο. Μακεδονικό. Τουλάχιστον στο επίσημο πρόγραμμα, δεν διαφαίνεται απόκλιση από αυτό που έχει επικρατήσει τα τελευταία χρόνια να ονομάζεται "εθνική γραμμή".
Ελληνοτουρκικά - Αιγαίο. Θεωρώ τη γνωστή δήλωση περί ρίσκου που φρίκαρε πολλούς, μάλλον ενδεικτική του... λαλήματος και του χορού των συνιστωσών παρά ενδεικτική πολιτικής. Επί της ουσίας του θέματος, ασφαλώς και το θέμα των εξοπλιστικών δαπανών πρέπει να ανοίξει. Λόγω ίσως της ευαισθησίας του θέματος έμενε πάντα κλειστό, με αποτέλεσμα εκεί να γίνεται Το Μεγάλο Φαγοπότι. Επίσης, θεωρώ ότι είναι ευτύχημα που αυτή τη στιγμή της κρίσης στην Ελλάδα, στην Τουρκία κυβερνά η τάξη που κυβερνά και όχι η Τσιλέρ ο Γιλμάζ και οι λοιποί. Λέγονται πολλά για το "δόγμα Νταβούτογλου" και τον "νεοοθωμανισμό" του και θα έπρεπε να διαβάσω περισσότερα για να μπορώ να διαμορφώσω πιο μεστή άποψη. Αυτό που βλέπω όμως είναι ότι αισίως μετράμε για πρώτη φορά πάνω από 15 χρόνια από το τελευταίο θερμό επεισόδιο στο Αιγαίο - και δε βλέπω να έρχεται άλλο σύντομα (άλλοι βλέπουν βέβαια, αλλά και κάποιοι το βλέπουν να έρχεται κάθε μέρα - δε βλέπω για ποιο λόγο τα εθνοκεντρικά ιστολόγια να θεωρούνται πιο αξιόπιστα από τα εθνομηδενιστικά, καθότι η μπουρδολογία ξεπερνά τις ιδεολογίες). Είναι και ταραγμένη η περιοχή. Θέματα με το Ιράν, αναβρασμός στη Συρία, οι Κούρδοι στο Ιράκ και στη Συρία τραγουδάνε. Να θέλει άραγε να ανοίξει ντράβαλα και στο Αιγαίο ο Ερντογκάν; Δεν ξέρω. Περί "νεοοθωμανισμού" γενικά. Αν είναι το ίδιο επικίνδυνος με τον παλιό οθωμανισμό, τότε είναι ασφαλώς λιγότερο επικίνδυνος από το νεοτουρκισμό / κεμαλισμό. Με δύο λόγια, δε βλέπω σοβαρούς, άμεσους κινδύνους στο Αιγαίο από μια "κυβέρνηση της αριστεράς", και με δεδομένη την τωρινή κατάσταση της Τουρκίας.
Σχέσεις εκκλησίας - κράτους. Το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ αναφέρεται σε "άμεση διαβούλευση για το χωρισμό εκκλησίας - κράτους". Δε θα ήθελα εδώ να δώσω τη γνώμη μου επί του θέματος γιατί θα πάρει χώρο και θα ξεφύγει η συζήτηση. Απλώς για τις ανάγκες αυτού του κειμένου, σημειώνω ότι συνήθως "θα κάνουμε διαβούλευση" σημαίνει "δεν θα κάνουμε τίποτα". Μια αδύναμη κυβέρνηση σε δύσκολη διεθνή και οικονομική θέση είναι πολύ απίθανο να τα βάλει ευθέως με την εκκλησία.
Δεν σχολιάζω καν τα άλλα που ακούς, ότι αν βγει ο Τσίπρας θα εγκαθιδρυθεί καθεστώς σοβιετικού τύπου, θα τεθούν εκτός νόμου τα υπόλοιπα κόμματα, θα συλληφθούν και δολοφονηθούν όλοι οι διαννοούμενοι, θα ξαμοληθούν συμμορίες με κονσερβοκούτια κλπ. Καταννοητά τα πολιτικά πάθη, καταννοητά και τα εμφυλιοπολεμικά κατάλοιπα - τι μπορείς να πεις στον άνθρωπο που κόντεψε να χάσει τον πατέρα του από τους αντάρτες; Αλλά πάνε είκοσι χρόνια από τη λήξη του ψυχρού πολέμου και την κατάρρευση των καθεστώτων, οπότε σιγά - σιγά καιρός να τα ξεπερνάμε αυτά.
Εν τέλη λοιπόν, τι λέω; Λέω να καθαρίσουμε τα νέφη της επικοινωνιολογικής ρύπανσης, να κλείσουμε τα αυτιά μας στην αθλίου επιπέδου διχαστική τσιπροφοβία που καλλιεργεί η ΝΔ... που σέρνει, η άθλια, το λαό στην κάλπη με το πιστόλι στον κρόταφο, χωρίς να σκέφτεται τι θα γίνει αν γυρίσει ο κόσμος και το αρπάξει το πιστόλι... και ας σκεφτεί τι θα κάνει ο καθένας με καθαρό μυαλό. Ας βγάλει όση άκρη μπορεί να βγάλει ο καθένας με τα οικονομικά, ας δει και τα άλλα κι ας αποφασίσει. Ίσως σ' αυτές τις εκλογές σε σχέση με τις προηγούμενες να υπάρχει η δυνατότητα κάποιων κινήσεων τακτικής "χωρίς ψευδαισθήσεις", μια που έχουμε καλύτερη εικόνα της δυναμικής των κομμάτων. Δε θα επεκταθώ εδώ. Αν θέλεις κουβεντούλα, πάρε τηλέφωνο (αν δεν ξέρεις το τηλέφωνο... έχασες). Πιθανότατα πάλι μέσα στο παραβάν θα αποφασίσω οριστικά εγώ.
Πάντως, τη Δευτέρα νά 'μαστε μαζί.
Μερικά προκαταρκτικά...
Περί οικονομίας, ευρωζώνης, δραχμής κλπ. Έγραψα πριν δυο μήνες εδώ, ότι θα φύγουμε από την ευρωζώνη με τη μία ή την άλλη διαδικασία (εμείς ή/και ίσως και άλλοι) όταν τα κέρδη (ή, ο περιορισμός των ζημιών) από την παραμονή μας θα είναι λιγότερα από τα χρήματα που μας δίνουν για να κρατηθούμε μέσα. Τι κέρδη έχουν από την παραμονή μας, τα έχουν πει πολλοί, τόσο λογικοφανείς όσο και συνομωσιολόγοι. Κρατιέται το ευρώ χαμηλά και αυτό βοηθά τις εξαγωγές των μεγάλων, προς τον υπόλοιπο κόσμο. Επίσης η δική μας παραγωγή δεν αντέχει, συνήθως, στο διμέτωπο ανταγωνισμό χωρίς εργαλεία προστασίας, οπότε ξοδεύουμε τα δανεικά που παίρνουμε για εισαγωγές από τους μεγάλους προϊόντων που δεν μπορούμε να παράγουμε ανταγωνιστικά. Το κυριότερο, οι ζημιές από πιθανή έξοδό μας θα είναι μεγάλες πανευρωπαϊκώς. Και άλλα πολλά έχουν λεχθεί.
Εξακολουθώ να έχω την άποψη αυτή. Επομένως, για να πω ότι οι οικονομικές εξαγγελίες του ΣΥΡΙΖΑ περί καταγγελίας του μνημονίου κλπ, αν πραγματοποιηθούν, θα μας οδηγήσουν εκτός ευρώ θα έπρεπε να έχω νούμερα - και δεν έχω. Τα έχει ο ΣΥΡΙΖΑ; Να τον πιστεύουμε όταν καθησυχάζει ότι δε θα βγούμε; Έχουν νούμερα οι αντίπαλοί του, που λένε ότι θα βγούμε; Είναι αυτοί αξιόπιστοι ή μας δουλεύουνε; Η απάντηση σε όλες τις ερωτήσεις αυτές είναι "δεν έχω ιδέα".
Η άλλη μομφή που ακούγεται έντονα μέσα στην όλη τσιπροφοβία των ημερών είναι ότι ο κύριος Τσίπρας είναι "νέος Ανδρέας". Δηλαδή, υπόσχεται και ψεύδεται ("έξω απ' το ΝΑΤΟ και την ΕΟΚ"), ούτε το μνημόνιο θα καταγγείλει, ούτε τίποτα απ' όσα λέει δεν θα κάνει. Δύο κουβέντες επ' αυτού.
Κατ' αρχήν, το "φαινόμενο Ανδρέας", και, κατ' επέκταση, το "φαινόμενο ΠΑΣΟΚ", και, κατ' επέκταση, το "φαινόμενο μεταπολιτευτικό πολιτεύεσθαι", στηρίχθηκε στη ροή άφθονου δανεικού χρήματος, που χρησιμοποιήθηκε για να εξαγοραστούν συνειδήσεις, να κλείσουν στόματα, να θολώσουν μνήμες. Εάν ισχύει αυτό που φαίνεται, δηλαδή χρήμα έξω για την Ελλάδα δεν περισσεύει, τότε δε βλέπω πώς θα μπορούσε να χτιστεί νέος Ανδρέας. Εκτός εάν βρεθούν για τον κύριο Τσίπρα κάποιοι πάτρονες που δεν μπορούμε να ξέρουμε. Τούτο δω το πρόσφατο άρθρο ψαρεύει προφανώς στα νερά του αντιαμερικανισμού των Ελλήνων παρουσιάζοντας τον ΣΥΡΙΖΑ ούτε λίγο ούτε πολύ για... επιλογή του αμερικανικού παράγοντα! Είναι όμως στρατευμένο το site, δεν ξέρω σε τι βαθμό είναι να τα πιστεύουμε αυτά - ως παράδειγμα το αναφέρω. Εάν τα πράγματα είναι όπως φαίνονται, τότε επαναλαμβάνω, δεν βλέπω νέο Ανδρέα.
Δεύτερον, θα ήθελα να προσέχουμε λίγο την κριτική που χάφτουμε, όσοι από εμάς προσπαθούμε να είμαστε κάπως σκεπτόμενοι. "Ο Τσίπρας είναι νέος Ανδρέας και θα μας βγάλει απ' το ευρώ". Εάν ο Τσίπρας είναι νέος Ανδρέας, τότε δεν θα καταγγείλει το μνημόνιο, οπότε δεν θα θέσει την παραμονή μας στο ευρώ σε μεγαλύτερο κίνδυνο απ' ότι οποιοσδήποτε άλλος - άρα καταρρέει το βασικό "τους" επιχείρημα γιατί να μην τον ψηφίσουμε. Εάν, αντίθετα, ο Τσίπρας καταγγείλει το μνημόνιο, τότε δεν είναι νέος Ανδρέας και εμείς έχουμε να διαλέξουμε ανάμεσα σε έναν ειλικρινή που θα θέσει σε κίνδυνο τη θέση μας στην ευρωζώνη και σε ένα μάτσο αποδεδειγμένους ψεύτες, που όμως υπόσχονται να παίξουν μπάλα με την Ευρώπη, οπότε συμβατικά σκεπτόμενος κανείς θα έλεγε ότι δεν θέτουν σε τόσο κίνδυνο τη θέση μας στην ευρωζώνη. Αυτά, γιατί είναι απαραίτητο, αλλά και δύσκολο, να έχουμε καθαρό μυαλό μέσα στην επικοινωνιολογική ρύπανση.
Να πω επίσης ότι λέγονται πολλά για τις περιβόητες τις συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν τις έψαξα, αλλά σοβαροί άνθρωποι λένε ότι άμα τις δεις τρομάζεις... εκτός από τον παλιό Συνασπισμό (ΣΥΝ) εγώ μόνο το ΔΗΚΚΙ ξέρω εκ πρώτης όψεως και δε μου προκαλεί τρόμο, αλλά ακατάσχετο γέλωτα. Δεν τις έψαξα, γιατί έχω δύο ουσιαστικούς λόγους για τους οποίους ούτως ή άλλως δεν θα ψηφίσω τον ΣΥΡΙΖΑ. Πρώτον, θεωρώ τον κύριο Τσίπρα προσωπικά υπεύθυνο για πολλά από τα χάλια της παιδείας, μέσω της κατάντιας των καταλήψεων. Όσοι είμαστε εκείνης της γενιάς, θυμόμαστε ότι η κύρια αιτία που τόσο εναντιώθηκε τότε το "μαθητικό κίνημα", προεξάρχοντος του κυρίου Τσίπρα, στο "νόμο Κοντογιαννόπουλου" ήταν η αμφισβήτηση του... "δημοκρατικού δικαιώματος" στο σκασιαρχείο. Μια στάση για την οποία, μάλιστα, φαίνεται να είναι και υπερήφανος...
Δεύτερον, ψηφίζω στη Β' Αθηνών και οι προσεχείς εκλογές γίνονται με τη μέθοδο της λίστας, οπότε δεν έχω δικαίωμα επιλογής υποψηφίου βουλευτή. Δεν θέλω λοιπόν με την ψήφο μου να συμβάλω στην παρουσία του μπαρμπα - Θωμά στο κοινοβούλιο. Πες με ρατσιστή!
Εάν επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ ήταν π.χ. ο Λαοκράτης Βάσσης ή ακόμα - ακόμα από τους ενεργούς πολιτικούς ίσως ο Γιάννης Δραγασάκης, και επιπλέον είχα τη δυνατότητα να επιλέξω με σταυρό προτίμησης για βουλευτή κάποιον πολιτισμένο άνθρωπο... τότε ίσως να έμπαινα στη διαδικασία να δω τις συνιστώσες - και τότε ίσως να τρόμαζα κι εγώ...
Με τις παραπάνω σημειώσεις λοιπόν, θα ήθελα να επικεντρωθώ στα όσα τρομακτικά λέγονται ανεπίσημα για μια πιθανή κυβέρνηση αριστεράς με βάση τον ΣΥΡΙΖΑ, πέρα από τα οικονομικά. Το πρώτο πράγμα που θα πω είναι ότι δε νομίζω η περιβόητη κυβέρνηση της αριστεράς, ή και όποια άλλη κυβέρνηση προκύψει μετά τη Δευτέρα, να κρατήσει πολύ. Δε νομίζω να κάνει πρωτοχρονιά! Γενικώς, νομίζω ότι στα προσεχή χρόνια θα δούμε αρκετές εναλλαγές κυβερνήσεων, εναλλαγές προσώπων ή/και εκλογές. Προσωπική μου εντύπωση είναι αυτή και μπορεί να διαψευσθεί.
Ειδικά στην περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ, αν βγει πρώτο κόμμα, έχουμε τα εξής:
- τρεις συνιστώσες λαλούν και δυο χορεύουν, δηλαδή προβλήματα εσωτερικής συνοχής, καμία σχέση με κόμμα σιδηράς κομμουνιστικής πειθαρχίας, π.χ. σαν το ΑΚΕΛ του κυρίου Χριστόφια στην Κύπρο (απ' όσα μας λένε οι κουμπάροι).
- θα χρειαστεί στήριξη και από αλλού. Δεδομένη η ΔΗΜΑΡ (αν και μακάρι να την στέλναμε εκτός βουλής). Αν από κει και πέρα χρειαστεί και άλλου τη στήριξη ή ανοχή; Αν συνεχίσει ο κύριος Τσίπρας τη σκληρή στάση που τήρησε κατά ΠΑΣΟΚ - ΝΔ στις προηγούμενες διερευνητικές, μένει η περίπτωση ανοχής εκ μέρους των ΑΝΕΛ του κυρίου Καμμένου. Σε κάθε περίπτωση, πέραν των θεμάτων εσωτερικής συνοχής του ίδιου του ΣΥΡΙΖΑ, είναι δεδομένο ότι θα υπάρχουν και θέματα συνοχής της κυβέρνησης.
- ...θα ήλπιζε κανείς ότι ο κύριος Τσίπρας τη Δευτέρα θα έχει συναίσθηση ότι υπό τις παρούσες συνθήκες θα ψηφιστεί από πολλά κομμάτια της κοινωνίας που ιδεολογικά δεν έχουν καμία σχέση με τη "ριζοσπαστική αριστερά" (αν αυτός ο τελευταίος όρος σημαίνει κάτι συγκεκριμένο) και θα πολιτευθεί αναλόγως.
Με αυτά τα δεδομένα, λοιπόν, εγώ δε φοβάμαι ότι η όποια "κυβέρνηση της αριστεράς" ενδεχομένως σχηματιστεί θα πειράξει οποιοδήποτε ευαίσθητο θέμα. Για την ακρίβεια, πιστεύω ότι θα επικεντρωθεί στα οικονομικά και θα βάλει όλα τα άλλα στον πάγο, προκειμένου να μην ανοίξει αχρείαστα μέτωπα.
Ξεκινώντας από τα εθνικά. Κατ' αρχήν, πολλά και αντικρουόμενα σχετικά με τη σχέση έθνους και ΣΥΡΙΖΑ. Οι πιο πολλοί τη θεωρούν από προβληματική έως εχθρική. Η Ρένα Δούρου που προαλείφεται για Υπουργός Εξωτερικών έχει συγκριθεί με τη Ρεπούση ως προς τον εθνομηδενισμό. Δεν έχω ιδέα αν αυτό γίνεται δικαίως ή αδίκως. Πολλά για τις "εθνομηδενιστικές συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ" γράφει τελευταία και ο κύριος Καραμπελιάς στο Άρδην. Έχω γενικά εμπιστοσύνη στα γραπτά του κυρίου Καραμπελιά, αλλά βεβαίως τίποτα δεν διαβάζουμε άκριτα. Η γραμμή Άρδην στις προηγούμενες εκλογές ήταν ΣΥΡΙΖΑ ή ΑΝΕΛ "χωρίς ψευδαισθήσεις" και δεν αποκλείω να υπάρχουν και κάποιες υπερβολές προκειμένου να δικαιολογηθεί η τωρινή αλλαγή, ειδικά στους ίδιους τους συντρόφους του που φαίνεται να επιμένουν στον ΣΥΡΙΖΑ και να αντιδρούν. Από την άλλη, τούτο δω το κείμενο είναι καθησυχαστικό. Αναφέρει μερικές εθνομηδενιστικές συνιστώσες και ένα όνομα όλο κι όλο για επικίνδυνους εθνικά στον ΣΥΡΙΖΑ και επί λέξει "ο ΣΥΝ έχει απείρως διευρυνθεί με συνιστώσες με εθνικές καταβολές". Δεν είναι βέβαια παρά μόνο μία ανάρτηση ιστολογίου, στο οποίο δεν έχω δα και τυφλή εμπιστοσύνη. Ίσως είναι ασφαλές να πει κανείς ότι τρεις λαλούν κα δυο χορεύουν, ή ενδεχομένως ένας λαλεί και πέντε χορεύουν - σε κάθε περίπτωση, και ως προς τα εθνικά συνιστώσες λαλούν και συνιστώσες χορεύουν...
Στα επί μέρους. Κυπριακό. Εδώ και χρόνια οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν κάνουν και τίποτα ως προς το Κυπριακό και δε βλέπω να αλλάζει κάτι αν έχουμε κυβέρνηση της αριστεράς, προς το χειρότερο ή προς το καλύτερο. Μακεδονικό. Τουλάχιστον στο επίσημο πρόγραμμα, δεν διαφαίνεται απόκλιση από αυτό που έχει επικρατήσει τα τελευταία χρόνια να ονομάζεται "εθνική γραμμή".
Ελληνοτουρκικά - Αιγαίο. Θεωρώ τη γνωστή δήλωση περί ρίσκου που φρίκαρε πολλούς, μάλλον ενδεικτική του... λαλήματος και του χορού των συνιστωσών παρά ενδεικτική πολιτικής. Επί της ουσίας του θέματος, ασφαλώς και το θέμα των εξοπλιστικών δαπανών πρέπει να ανοίξει. Λόγω ίσως της ευαισθησίας του θέματος έμενε πάντα κλειστό, με αποτέλεσμα εκεί να γίνεται Το Μεγάλο Φαγοπότι. Επίσης, θεωρώ ότι είναι ευτύχημα που αυτή τη στιγμή της κρίσης στην Ελλάδα, στην Τουρκία κυβερνά η τάξη που κυβερνά και όχι η Τσιλέρ ο Γιλμάζ και οι λοιποί. Λέγονται πολλά για το "δόγμα Νταβούτογλου" και τον "νεοοθωμανισμό" του και θα έπρεπε να διαβάσω περισσότερα για να μπορώ να διαμορφώσω πιο μεστή άποψη. Αυτό που βλέπω όμως είναι ότι αισίως μετράμε για πρώτη φορά πάνω από 15 χρόνια από το τελευταίο θερμό επεισόδιο στο Αιγαίο - και δε βλέπω να έρχεται άλλο σύντομα (άλλοι βλέπουν βέβαια, αλλά και κάποιοι το βλέπουν να έρχεται κάθε μέρα - δε βλέπω για ποιο λόγο τα εθνοκεντρικά ιστολόγια να θεωρούνται πιο αξιόπιστα από τα εθνομηδενιστικά, καθότι η μπουρδολογία ξεπερνά τις ιδεολογίες). Είναι και ταραγμένη η περιοχή. Θέματα με το Ιράν, αναβρασμός στη Συρία, οι Κούρδοι στο Ιράκ και στη Συρία τραγουδάνε. Να θέλει άραγε να ανοίξει ντράβαλα και στο Αιγαίο ο Ερντογκάν; Δεν ξέρω. Περί "νεοοθωμανισμού" γενικά. Αν είναι το ίδιο επικίνδυνος με τον παλιό οθωμανισμό, τότε είναι ασφαλώς λιγότερο επικίνδυνος από το νεοτουρκισμό / κεμαλισμό. Με δύο λόγια, δε βλέπω σοβαρούς, άμεσους κινδύνους στο Αιγαίο από μια "κυβέρνηση της αριστεράς", και με δεδομένη την τωρινή κατάσταση της Τουρκίας.
Σχέσεις εκκλησίας - κράτους. Το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ αναφέρεται σε "άμεση διαβούλευση για το χωρισμό εκκλησίας - κράτους". Δε θα ήθελα εδώ να δώσω τη γνώμη μου επί του θέματος γιατί θα πάρει χώρο και θα ξεφύγει η συζήτηση. Απλώς για τις ανάγκες αυτού του κειμένου, σημειώνω ότι συνήθως "θα κάνουμε διαβούλευση" σημαίνει "δεν θα κάνουμε τίποτα". Μια αδύναμη κυβέρνηση σε δύσκολη διεθνή και οικονομική θέση είναι πολύ απίθανο να τα βάλει ευθέως με την εκκλησία.
Δεν σχολιάζω καν τα άλλα που ακούς, ότι αν βγει ο Τσίπρας θα εγκαθιδρυθεί καθεστώς σοβιετικού τύπου, θα τεθούν εκτός νόμου τα υπόλοιπα κόμματα, θα συλληφθούν και δολοφονηθούν όλοι οι διαννοούμενοι, θα ξαμοληθούν συμμορίες με κονσερβοκούτια κλπ. Καταννοητά τα πολιτικά πάθη, καταννοητά και τα εμφυλιοπολεμικά κατάλοιπα - τι μπορείς να πεις στον άνθρωπο που κόντεψε να χάσει τον πατέρα του από τους αντάρτες; Αλλά πάνε είκοσι χρόνια από τη λήξη του ψυχρού πολέμου και την κατάρρευση των καθεστώτων, οπότε σιγά - σιγά καιρός να τα ξεπερνάμε αυτά.
Εν τέλη λοιπόν, τι λέω; Λέω να καθαρίσουμε τα νέφη της επικοινωνιολογικής ρύπανσης, να κλείσουμε τα αυτιά μας στην αθλίου επιπέδου διχαστική τσιπροφοβία που καλλιεργεί η ΝΔ... που σέρνει, η άθλια, το λαό στην κάλπη με το πιστόλι στον κρόταφο, χωρίς να σκέφτεται τι θα γίνει αν γυρίσει ο κόσμος και το αρπάξει το πιστόλι... και ας σκεφτεί τι θα κάνει ο καθένας με καθαρό μυαλό. Ας βγάλει όση άκρη μπορεί να βγάλει ο καθένας με τα οικονομικά, ας δει και τα άλλα κι ας αποφασίσει. Ίσως σ' αυτές τις εκλογές σε σχέση με τις προηγούμενες να υπάρχει η δυνατότητα κάποιων κινήσεων τακτικής "χωρίς ψευδαισθήσεις", μια που έχουμε καλύτερη εικόνα της δυναμικής των κομμάτων. Δε θα επεκταθώ εδώ. Αν θέλεις κουβεντούλα, πάρε τηλέφωνο (αν δεν ξέρεις το τηλέφωνο... έχασες). Πιθανότατα πάλι μέσα στο παραβάν θα αποφασίσω οριστικά εγώ.
Πάντως, τη Δευτέρα νά 'μαστε μαζί.