Εδώ:
Εγκώμιο Χρήστου Γιανναρά σε κυβέρνηση Τσίπρα
και εδώ:
Η γλώσσα των "σημείων"
Με σημεία που μπορώ να συμφωνήσω, άλλα να διαφωνήσω, και μερικά εξόφθαλμα που λες, μα καλά ρε δάσκαλε, αυτό δεν το είδες, δε σε ενόχλησε; Δε θέλω να μπω σε λεπτομέρειες, θέλω αυτό να είναι ένα σύντομο σημείωμα.
Ερμηνεύω και κατανοώ ψυχολογικώς τα σχόλιά του ως απότοκα της ανακούφισης που αισθάνεται από το ότι δε βλέπουμε πια υπουργούς Ντινόπουλους Γιακουμάτους Βούλτεψες Φάνες Πάλες σάλες μάλες. Συμμερίζομαι την ανακούφιση και ως εκ τούτου ανθίσταμαι στον "όντως αληθή" πειρασμό να συναθροιστώ στο χορό των βοώντων το "μωραίνει Κύριος".
Είναι "όντως αληθές" ότι ο Μίκυ Μάους και ο Ντόναλντ Ντακ θα ήταν καταλληλότεροι για υπουργοί από τους ανωτέρω νεοδημοκράτες. Αυτό όμως δεν δεικνύει τις διοικητικές ικανότητες των συμπαθέστατων καρτούνς. Δεικνύει απλώς το βάθος και τη δυσωδία του βόθρου στον οποίο είχε (έχει) πέσει ο δημόσιος πολιτικός μας βίος.
Σ' ένα παλιό μου post στο facebook που άρεσε στους φίλους μου, έλεγα:
Όποιος σπέρνει Τάμηλους και Νταλάρες, θερίζει Κασιδιάρηδες και Παναγιώταρους.
Όποιος σπέρνει ανέμους, θερίζει θύελλες.
Όποιος σπέρνει υπουργούς Ντινόπουλους και Γιακουμάτους, θερίζει υπουργούς Μπαλτάδες και Κουράκηδες.
Να πάμε λίγες δεκαετίες πιο πίσω; Πολλά έχουμε σούρει στον Ανδρέα Παπανδρέου, και λίγα του είπαμε, ίσως. Αλλά εκείνην τη φαιδρή παρουσία του Ράλλη τη θυμάται κανείς;
Όποιος σπέρνει πρωθυπουργό Γεώργιο Ράλλη, θερίζει πρωθυπουργό Ανδρέα Παπανδρέου. Θεοσχωρέστους και τους δύο, πια.
Να πάμε παλιά - παλιά; Και να βγούμε λίγο από τα στενά πλαίσια της ελληνικής πολιτικής ζωής, με τη χαρακτηριστική της δυσοσμία.
Όποιος βάζει τους ανθρώπους να εργάζονται 12ωρα στα ανθρακωρυχεία για να στηρίξουν τη βιομηχανική του επανάσταση, θερίζει τον Καρλ Μαρξ.
Αν θέλετε να τελειώνετε με την Αριστερά, πρέπει οι καπιταλιστές (δεξιοί, συστημικοί, "φιλελεύθεροι", πες το όπως θες) να της αφαιρέσετε το λόγο ύπαρξης. Εσείς τη γεννήσατε - διεθνώς. Εσείς τη θρέφετε - στον τόπο μας τουλάχιστον σαφώς, με την απελπιστικά χαμηλή ποιότητα ανθρώπων που προωθείτε.
Εγκώμιο Χρήστου Γιανναρά σε κυβέρνηση Τσίπρα
και εδώ:
Η γλώσσα των "σημείων"
Με σημεία που μπορώ να συμφωνήσω, άλλα να διαφωνήσω, και μερικά εξόφθαλμα που λες, μα καλά ρε δάσκαλε, αυτό δεν το είδες, δε σε ενόχλησε; Δε θέλω να μπω σε λεπτομέρειες, θέλω αυτό να είναι ένα σύντομο σημείωμα.
Ερμηνεύω και κατανοώ ψυχολογικώς τα σχόλιά του ως απότοκα της ανακούφισης που αισθάνεται από το ότι δε βλέπουμε πια υπουργούς Ντινόπουλους Γιακουμάτους Βούλτεψες Φάνες Πάλες σάλες μάλες. Συμμερίζομαι την ανακούφιση και ως εκ τούτου ανθίσταμαι στον "όντως αληθή" πειρασμό να συναθροιστώ στο χορό των βοώντων το "μωραίνει Κύριος".
Είναι "όντως αληθές" ότι ο Μίκυ Μάους και ο Ντόναλντ Ντακ θα ήταν καταλληλότεροι για υπουργοί από τους ανωτέρω νεοδημοκράτες. Αυτό όμως δεν δεικνύει τις διοικητικές ικανότητες των συμπαθέστατων καρτούνς. Δεικνύει απλώς το βάθος και τη δυσωδία του βόθρου στον οποίο είχε (έχει) πέσει ο δημόσιος πολιτικός μας βίος.
Σ' ένα παλιό μου post στο facebook που άρεσε στους φίλους μου, έλεγα:
Όποιος σπέρνει Τάμηλους και Νταλάρες, θερίζει Κασιδιάρηδες και Παναγιώταρους.
Όποιος σπέρνει ανέμους, θερίζει θύελλες.
Όποιος σπέρνει υπουργούς Ντινόπουλους και Γιακουμάτους, θερίζει υπουργούς Μπαλτάδες και Κουράκηδες.
Να πάμε λίγες δεκαετίες πιο πίσω; Πολλά έχουμε σούρει στον Ανδρέα Παπανδρέου, και λίγα του είπαμε, ίσως. Αλλά εκείνην τη φαιδρή παρουσία του Ράλλη τη θυμάται κανείς;
Όποιος σπέρνει πρωθυπουργό Γεώργιο Ράλλη, θερίζει πρωθυπουργό Ανδρέα Παπανδρέου. Θεοσχωρέστους και τους δύο, πια.
Να πάμε παλιά - παλιά; Και να βγούμε λίγο από τα στενά πλαίσια της ελληνικής πολιτικής ζωής, με τη χαρακτηριστική της δυσοσμία.
Όποιος βάζει τους ανθρώπους να εργάζονται 12ωρα στα ανθρακωρυχεία για να στηρίξουν τη βιομηχανική του επανάσταση, θερίζει τον Καρλ Μαρξ.
Αν θέλετε να τελειώνετε με την Αριστερά, πρέπει οι καπιταλιστές (δεξιοί, συστημικοί, "φιλελεύθεροι", πες το όπως θες) να της αφαιρέσετε το λόγο ύπαρξης. Εσείς τη γεννήσατε - διεθνώς. Εσείς τη θρέφετε - στον τόπο μας τουλάχιστον σαφώς, με την απελπιστικά χαμηλή ποιότητα ανθρώπων που προωθείτε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου