Ένα παλιό, καλό σοβιετικό ανέκδοτο

Κι ενώ τώρα που ξεκινάω να τα γράψω αυτά μαθαίνω ότι το Eurogroup ενέκρινε γρήγορα-γρήγορα τη λίστα μεταρρυθμίσεων που απέστειλε η ελληνική κυβέρνηση σε συνέχεια της συμφωνίας της περασμένης Παρασκευής 20/2/2015. Κι ενώ διαβάζοντας τη λίστα που είδε το φως της δημοσιότητας, μένω με μια μεγάλη απορία, πώς θα αξιολογηθούμε επί των μέτρων αυτής της λίστας, απ' τη στιγμή που δεν περιλαμβάνει τίποτα ποσοτικό και μετρήσιμο παρά μόνο θαυμάσιες, κατά τα άλλα, προθέσεις πολιτικής; Σε βαθμό να αναρωτιέμαι μήπως υπάρχουν κρυφά κείμενα και κρυφές συμφωνίες (θυμίζω ότι και τον καιρό του PSI έβγαιναν στη δημοσιότητα πράγματα, λεπτομέρειες, υποσημειώσεις, υπομνήματα μήνες μετά, που δεν τα είχαμε μάθει ούτε εμείς ούτε οι βουλευτές που τα ψήφισαν). Ή, για να αφήσω κατά μέρος τις εικασίες και να μη φλερτάρω με τη συνομωσιολογία, μήπως τυχόν η ΕΕ έλυσε το πρόβλημα με έναν πολύ προσφιλή της τρόπο: το μετέθεσε γι' αργότερα;!

Κι ενώ συμβαίνουν όλα αυτά, βάζω κάτω μερικές σκέψεις των προηγούμενων ημερών, που θα έπρεπε να τις είχα αναρτήσει νωρίτερα αν δε με κρατούσαν απασχολημένο ο Μανουήλ, ο Ανδρόνικος κι οι Αχόρταγοι!

Κατ' αρχήν, τι έγινε την Παρασκευή; Εάν δει κανείς το κείμενο της συμφωνίας σε σύγκριση με όσα ίσχυαν επί κυβερνήσεως Σαμαρά, διαπιστώνει ότι δεν έχει αλλάξει ουσιαστικά τίποτα. Δεν θέλω να μπω σε λεπτομέρειες, καθότι τα έχουν αναλύσει πολλοί με περισσότερες γνώσεις από μένα. Η δική μου σύνοψη είναι η εξής:

Μας πήραν τα σώβρακα. Και μετά έβγαλαν ανακοίνωση που λέει ότι μας πήραν τις σκελέες.

Το είχα προβλέψει εγώ, βεβαίως βεβαίως, αν και ομολογώ ότι με το θυμικό μου περίμενα / ήλπιζα κάπως καλύτερα να κρατηθούν τα προσχήματα. Τα ξένα ΜΜΕ - τα φιλικά προς εμάς - μας πήρανε στο ψιλό, με ευχάριστο τρόπο που δε με προσβάλει, εξέλιξη που δίνει βαρύτητα σε όσα έγραφε πριν ένα μήνα ο rantanplan περί "laughing stock".

Ο πρωθυπουργός μας μάς είπε ότι...

Όταν δε άρχισαν τα όργανα, κυβερνητικός παράγων είπε ότι "η Ευρώπη παρακολουθεί με ανακούφιση την απομόνωση των ακραίων φωνών της λιτότητας". Τι κάνει, λέει, η Ευρώπη;!

Οι συριζαίοι γνωστοί μου, ή όσοι παρακολουθώ τα ιστολόγιά τους, έμειναν εντελώς μουγκοί για 2-3 μέρες. Ενδεχομένως πολύ καταννοητά οι άνθρωποι προσπαθούσαν να καταλάβουν σε ποιον πλανήτη προσγειώθηκαν. Να μιλήσουν με τους συντρόφους τους, να πάρουν γραμμή, να διαμορφώσουν γραμμή κλπ. Χτες - σήμερα κάποιοι άρχισαν να μιλάνε. Μερικοί ακολουθούν την επίσημη γραμμή και θριαμβολογούν. Άλλοι χορεύουν με τα όργανα που άρχισαν. Έτεροι δε τό 'χουν ρίξει στην ποίηση και τη ζωγραφική!

Μοιραία θυμήθηκα ένα παλιό, καλό σοβιετικό ανέκδοτο. Προσήκει δε, μια που έχουμε και κυβέρνηση "πρώτη φορά Αριστερά".

Βρισκόμαστε κάπου στις αρχές της δεκαετίας του '80. Το ημερολόγιο δείχνει Μαΐου 9 και στη Μόσχα λαμβάνει χώρα η μεγάλη στρατιωτική παρέλαση επί τη επετείω λήξεως του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου. Με κάποιο μεταφυσικό τρόπο, τρεις γερόλυκοι στρατηλάτες από το 19ο αιώνα είναι μαζί μας και παρακολουθούν την παρέλαση από την εξέδρα των επισήμων: ο Μέγας Ναπολέων, ο στρατάρχης Κουτούζωφ και ο Δούκας του Γουέλινγκτον. Ο κορσικανός δεν πολυπαρακολουθεί την παρέλαση, μόνο έχει αφοσιωθεί στην ανάγνωση του τελευταίου φύλου της Πράβντα, του επίσημου, τότε, οργάνου της Κεντρικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος Σοβιετικής Ενώσεως. Οι άλλοι δύο, αλεπούδες του πολέμου που τον συνέτριψαν τότε στις αρχές του 19ου αιώνα, παρατηρούν με ζωηρό ενδιαφέρον τα επίλεκτα τμήματα του Κόκκινου Στρατού που παρελαύνουν.

Περνούν οι καταδρομείς. Θαυμάζει ο Κουτούζωφ, και λέει: "εάν είχα αυτά τα παληκάρια, με αυτό τον εξοπλισμό, στο Μποροντίνο, θα είχα επικρατήσει κατά κράτος, δε θα χρειαζόμουν ούτε τακτικές καμμένης γης, ούτε κλεφτοπόλεμο, ούτε κανένα άλλο στρατήγημα".

Μετά από λίγο, περνούν τα άρματα μάχης. Εκστασιασμένος ο Δούκας, αναφωνεί: "εάν είχα αυτές τις μηχανές στο Βατερλώ, θα είχα κερδίσει πολύ πιο γρήγορα, εύκολα και χωρίς απώλειες".

Η παρέλαση τελειώνει και ετοιμάζονται να φύγουν, όταν ο Ναπολέων διπλώνοντας την εφημερίδα του μονολογεί: "εάν τον καιρό μας είχα την Πράβντα, κανείς σήμερα δε θα ήξερε ούτε το Μποροντίνο, ούτε το Βατερλώ".